به گزارش قدس انلاین، در قرآن کریم آیات فراوانى وجود دارد که حرمت مشروبات الکلى را به زبان کنایه و یا موردى بیان مى کند، چنانکه آمده است: انّما الخمر و المیسر و الانصاب و الازلام رجس من عمل الشیطان فاجتنبوه لعلکم تفلحون؛ تحقیقاً شراب و انواع قمار و بت پرستى و یا سنگ هایى که براى قربانى نصب شده و چوبه هاى قرعه (براى کشف امور غیبى)، پلیدى از کارهاى شیطان است، از آن دورى گزینید، شاید رستگار شوید (سوره مائده: آیه 90) و نیز: انما یرید الشّیطان ان یوقع بینکم العداوة و البغضاء فى الخمر و المیسر: شیطان مى خواهد کینه توزى و دشمنى را از طریق شراب و قمار در میان شما بیفکند و تضادهاى داخلى را تشدید نماید و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد، آیا باز هم دست از آن بر نمى دارید (مائده: آیه 91)؛ و همچنین:یسئلونک عن الخمر و المیسر قل فیهما اثم کبیر و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما: تو را از شراب و قمار مى پرسند، بگو: در آن دو گناهى بزرگ است ( بقره: آیه 219).

علاوه بر آیات و روایات امروزه از نظر علمى نیز مضرات مصرف مواد الکلى به اثبات رسیده است. دانشمندان به این واقعیت اعتراف داشته ‏اند که از جمله آثار زیان بخش شراب، پیامد سویى است که روى مغز، اعصاب و قوه تعقل مى‏گذارد و آن را از کار مى‏ اندازد. روشن است که با از بین رفتن عقل، پرده شرم و حیا دریده مى‏شود. در نتیجه میدان به دست غرایز حیوانى مى ‏افتد. از این رو به کررات در روایات ائمه اطهار (ع) این موضوع مورد تاکید بوده است.

در این باره امام صادق (ع) فرموده اند: روز قیامت نوشنده شراب را می آورند با روی سیاه و زبان درآمده و آب دهانش روی سینه اش روان و بر خدا حق است که از چاه فاسد به وی بنوشاند. راوی گوید به حضرت گفتم: چاه فاسد چیست؟ حضرت فرمودند: «چاهی است که در آن چرک زنان زناکار در آن جاری است»؛ و در جایی دیگر از این امام همام نقل شده است  که: نوشنده شراب را روز قیامت با روی سیاه می آورند که یک طرف بدنش کبود و زبانش بیرون است و داد می زند تشنه ام، تشنه ام.

علاوه بر این از یونس بن طبیان، از امام باقر (ع) نقل شده است که فرمودند: ای یونس از (طرف) من یادگاری (به دوستانت) ابلاغ کن که هر کس جرعه ای از شراب بنوشد خدا و ملائکه و انبیا و مؤمنین او را لعنت کنند و اگر بنوشد تا مست شود روح ایمان از جسمش برون می رود؛ و نیز رسول خدا حضرت محمد (ص) بیان داشته اند: هر کس شراب بنوشد تا مست شود، تا چهل صبح نمازش قبول نمی شود.

در این راستا حسین بن خالد می گوید: به حضرت ابی الحسن (ع) گفتم ما از نبی اکرم (ص) روایت داریم که فرموده اند: هر کس شراب بنوشد تا چهل صبح نمازش قبول نمی شود؟ پس حضرت فرمودند: «راست گفتند.» گفتم: چگونه چهل صبح حساب می شود نه بیشتر و نه کمتر؟ پس فرمودند: به درستی که خداوند انسان را خلق کرد و در چهل روز نطفه شد پس در چهل روز علقه شد پس در چهل روز مضغه شد، پس چون شراب بنوشد در طبع وی تا چهل روز می ماند و به اندازه آنچه خلق شده پس فرمودند: «اینچنین است تمام غذاها خوردنی و نوشیدنی که در طبیعت (انسان) می مانند تا چهل روز.».

همچنین راوی می گوید به امام صادق (ع) گفتم: مردی شراب می نوشد. پس فرمودند: چه زشت است نوشیدن شراب، بعد فرمودند: چه می خواهی بگویی؟ عرض کردم: آیا خدا نمازش را قبول می کند؟ فرمودند: اگر خدا بداند که وی توبه می کند و دیگر به انجام این بازنمی گردد،خداوند متعال نمازش را از همان ساعت قبول می کند و اگر غیر از این باشد سپس بر خداست که چه زمانی قبول کند و چه زمانی بخواهد رد کند.

همچنین از رسول خدا (ص) نقل شده است که ایشان فرمودند: سه کس اهل بهشت نمی شود: 1- نوشنده مکرر شراب 2- کسی که مکرر سحر می کند 3- قاطع رحم. پس هر کس مرتب شراب بنوشد، خداوند از رود غوطه (در جهنم) به وی می نوشاند و آن نهری است که از فروج بدکاران جاری است و بوی آن اهل دوزخ را می آزارد؛ و نیز امام صادق (ع) فرموده اند: سه کس اهل بهشت نمی شود 1- خونریز سفاک 2- نوشنده شراب 3- سخن چین.

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج6: 359-397.

2-شیخ صدوق، الخصال،، ج1: 84.

3-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 18: 314.

4-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج17: 238.

5-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 203-207.